“De omstandigheden die ons allen beheersen moeten veranderd worden in menselijker omstandigheden die door ons allen beheerst worden”

Begin 1980, net voor mijn eindexamen, kreeg ik van mijn Hoogleraar Orthopedagogiek aan de Universiteit Gent een klein wit boekje toegestopt ‘Naar een Kritische Orthopedagogiek. In het Bijzonder van de Zwakzinnige Mens’. Ik kreeg dit boek niet zomaar als een afscheidscadeautje, neen, het werd me doorgegeven met de uitdrukkelijke boodschap dit nog vlug door te nemen voor het afwerken van mijn eindwerk. “…Lees dit boek, misschien zullen jouw kritische stellingen ten aanzien van instituten eindelijk eens wetenschappelijk onderbouwd worden…” waren de gebiedende woorden van mijn docente. Zij volgde het eindwerk dat ik samen met collega Nicole Saenen aan het voorbereiden was over de ‘uithuisplaatsing’ van kinderen met een verstandelijke beperking en ze zag toch nog wel wat gaten in ons betoog…